Rok doświadczeń!

Tekst jest długi i mało kulinarny, dlatego jeśli spodziewasz się przepisu, zapraszam wkrótce (ciasto z bananami w likierze siedzi w poczekalni).

Już prawie od roku prowadzę bloga i po takim czasie nasuwa się wiele refleksji. Cały ten okres nie był wcale monotonny, a wręcz przeciwnie, otrzymałam tak wiele miłych komentarzy, troszkę konstruktywnej krytyki;) i kilka propozycji współpracy, ale o tym za chwilę.

Postanowiłam podzielić się z Wami moimi spostrzeżeniami odnośnie blogowania. Możliwe, że moje doświadczenie pomoże również początkującym blogerom w odnalezieniu się w pełnej zasadzek blogosferze, a przede wszystkim (mam nadzieję) skłoni do refleksji nad podejściem do bloga, autorskich materiałów i potencjalnych projektów współpracy.

Odkąd założyłam bloga, dostałam różne propozycje, na początku głównie banerkowe. Raz nawet się zgodziłam, myśląc że mogę na tym tylko zyskać. Banerek malutki, piękniutki, a kasa się nabija.

Jedzie mi tu czołg?;)

Banerek mało gustowny, kasa wcale się nie nabija, ale za to ja czuję jakby ktoś nabijał mnie w butelkę. Po zarobieniu kokosów o wartości 0,13zł postanowiłam zrezygnować z tego typu działalności. Dzięki Bogu! Właściwie to muszę dziękować tylko i wyłącznie sobie.

Kolejną propozycją była współpraca z wydawnictwem produkującym broszury kulinarne. Oni postawili na system: jedna broszura=jeden bloger. Na początku była ekscytacja! Hej! Odzywają się do mnie! Robię się popularna! Siku w majty na miejscu (-wiem, że tekst jest bardzo podwórkowy, ale w pełni oddaje moją ówczesną ekscytację).

Po wysłaniu 3 przykładowych zdjęć do grafika, który miał rzekomo sprawdzić jakość moich zdjęć dostałam pozytywny feedback, a później cisza. Skończyło się na niczym. Byłam głupia? Z pewnością! Ale nikt nam nie mówi (NAM młodym blogerom), jak powinniśmy prowadzić takie uzgodnienia i negocjacje.

Później długo, długo nic i nagle BUM!

Dostałam propozycję publikacji moich pięciu przepisów do książki, która ma być stworzona łącznie przez dziesięciu blogerów kulinarnych. Jej nakład wynosić ma 5tyś egzemplarzy. Mój udział w tym przedsięwzięciu byłby stosunkowo niewielki. A wynagrodzenie za przepis....25zł! 

Czy warto więc angażować się w taki projekt?

Zastanawiałam się chwilę nad tą propozycją. Co może zyskać każda ze stron, a przede wszystkim co może zyskać mój blog? Czy faktycznie przybędzie mi więcej czytelników?

W celu rozwiania mojej wątpliwości napisałam maila do Tomka Tomczyka, szerzej znanego jako Kominek. Przecież HEJ, kto jak kto, ale jeden z najbardziej popularnych blogerów w Polsce na negocjacjach się zna! A nóż odpisze:) Byłam świeżo po przeczytaniu Jego książki i miałam cichą nadzieję, że mi doradzi.
Tak naprawdę chciałam usłyszeć, że pod żadnym pozorem nie wolno mi sprzedawać przepisu za grosze. Potwierdzałoby to moją intuicję, a w dodatku uciszyłoby poczucie zmarnowanej szansy.

Ku mojemu wielkiemu zaskoczeniu, po 5 minutach przychodzi mail od Kominka, a w nim to, czego się spodziewałam. Kominek napisał to co było potrzebne, abym zrezygnowała na dobre z tego typu mało satysfakcjonujących projektów. Swoją drogą, to strasznie miłe, że odpowiedź dostałam w ekspresowym tempie i zawierała ona silne argumenty, cytuję:

"Złodziejstwo. W żadnym wypadku sie na to nie zgadzaj. Co to jest nakład 5 tys.? Nic. Ile z tych osób wejdzie na twojego bloga? Może co setna. Nic nie zarobisz, nic nie zyskasz, a tylko zostaniesz frajerką, bo o takich blogerach inaczej się nie mówi."

Domyślacie się już, że moja odpowiedź na współpracę nie była pozytywna.

Czy aby na pewno postąpiłam słusznie?

Chętnie poznam Wasze opinie, bo rok blogowania to tak naprawdę niewiele.